We gaan het hebben over het ecosysteem van betalingen. Ondertussen kan ik wel zeggen dat het een extreem grote en complexe industrie is. Een kleine drie jaar geleden hebben we al een korte introductie gegeven van een gedeelte van de betalingsindustrie, de moderne fintech bedrijven met Duco. Nu gaan we het een stuk breder bekijken.

88. Inleiding tot fintech (met Duco van Lanschot) | € 248.800

Tijdens mijn voorbereiding kwam de onderstaande opmerking van Peter Thiel over complexe systemen weer naar boven. Betalingsindustrie, chipindustrie en softwarebedrijven zijn wel de winnende industrieën op de beurs.

“There are in my mind probably only two broad categories in the entire history of the last 250 years where people have actually come up with new things and made money doing so; one is these sort of vertically integrated complex monopolies and software.” — Peter Thiel

De industrie is groot, dus we houden het bij de meest voorkomende betalingsstroom en dat is een betaling van een consument aan een bedrijf. Alleen al over dit stukje kunnen we meerdere afleveringen maken. We gebruiken veel Engelse termen, wel zo handig als je hierna nog meer onderzoek wil doen. Dan ben je al een beetje bekend met de terminologie. Gelukkig doen we het niet alleen, want we hebben ook deze week weer een gast!

Wie is Rick Kruize?

Rick Kruize is begonnen als marketeer en is door de jaren heen steeds meer gespecialiseerd in fintech. Zijn specialisatie is, in zijn eigen woorden, richting de embedding financial services gegaan. In 2016, ruim voor de beursgang van Adyen is hij daar gestart als Head of Growth voor de mid-market. In de periode dat Rick daar werkzaam was, is Adyen gigantisch hard gegroeid. Ondertussen is hij freelancer (onafhankelijk) geworden, en dus is het ideaal moment om bij ons aan te schuiven. Momenteel werkt hij bij Online Payment Platform, wat een onderdeel is van Worldline.

Ecosysteem van de betaalindustrie

Het ecosysteem van de betaalindustrie is een complex netwerk van belanghebbenden, technologieën, processen en regelgeving die de uitwisseling van geldelijke waarde voor goederen en diensten mogelijk maken. In de basis is het ontworpen om veilige, efficiënte en naadloze transacties tussen klanten, bedrijven en financiële instellingen te realiseren.

Er wordt erg veel jargon gebruikt in de industrie. Vaak zijn er ook verschillende benamingen te vinden voor hetzelfde. Het wordt je niet makkelijk gemaakt om het geheel snel te begrijpen. Globaal gezien bestaat het ecosysteem uit de volgende partijen:

• Klanten (consumers): Individuen of organisaties die betalingsdiensten gebruiken om aankopen te doen of geld over te maken.
• Bedrijven (merchants): Verkopers die goederen of diensten aanbieden en betalingen accepteren.
• Uitgevende banken (issuing banks): Banken die betaalkaarten uitgeven aan klanten.
• Verwervende banken (acquiring banks): Banken die bedrijven ondersteunen bij het accepteren van betalingen.
• Betalingsverwerkers (payment processors): Bedrijven die transacties verwerken en doorsturen.
• Betalingsgateways (gatways): Systemen die betalingsgegevens veilig overdragen.
• Betaalnetwerken (card scheme network): Netwerken zoals Visa en Mastercard die transacties routeren.

Onderstaande is een afbeelding die in grote lijnen laat zien wie wat doet en hoe het proces verloopt. Het is goed om je te realiseren dat de industrie nog zoveel groter is. Denk aan Merchant services providers (MSP's), Payment service providers (PSPs), Payment Facilitators, Banking-as-a-service (BaaS), Independent sales organization (ISO) en nog veel meer. Voor nu houden we ons bij de core van betalen.

Alle stappen voor een (creditcard) betaling

Zoals gezegd is het ecosysteem voor betalingsverwerking een complex web van relaties tussen spelers die samenwerken om naadloze en veilige transacties mogelijk te maken. En dit allemaal in een zo kort mogelijke tijd, vaak in secondes. Zoals de term 'ecosysteem' suggereert, zijn er onderling relaties en functies die met elkaar verbonden zijn. Hier volgt een overzicht van de interactie tussen deze belanghebbenden tijdens de verwerking van (creditcard) betalingen:

1. Klant. Het proces begint wanneer de klant besluit een aankoop te doen met een betaalmethode zoals een creditcard, debitcard of digitale wallet (bijvoorbeeld Apple Pay).
2. Onderneming. De klant presenteert de betaalmethode aan het bedrijf door de kaart door te halen, te dippen of erop te tikken bij een fysieke POS-kassa, door de kaartgegevens online in te voeren of door een digitale wallet te gebruiken.
3. Betaalgateway: Bij online transacties verzendt de betalingsgateway de betalingsinformatie van de website of app van het bedrijf veilig naar de betalingsverwerker.
4. Betalingsverwerker: De betalingsverwerker ontvangt de transactiegegevens en stuurt deze door naar het betreffende betalingsnetwerk (Visa, Mastercard, American Express, enz.) voor autorisatie. De verwerker controleert ook op mogelijke fraude en naleving van beveiligingsnormen.
5. Betaalnetwerk: Het betaalnetwerk ontvangt de transactiegegevens van de betalingsverwerker en stuurt deze voor autorisatie door naar de uitgevende bank.
6. Uitgevende bank: De uitgevende bank controleert de transactiegegevens, zoals het rekeningsaldo van de kaarthouder. Op basis van deze informatie wordt de transactie door de uitgevende bank goedgekeurd of afgewezen, en wordt de beslissing teruggestuurd naar het betaalnetwerk.
7. Betaalnetwerk: Na ontvangst van het antwoord van de uitgevende bank stuurt het betaalnetwerk het goedkeurings- of afwijzingsbericht door naar de betalingsverwerker.
8. Betalingsverwerker: De betalingsverwerker ontvangt het antwoord van het betalingsnetwerk en stuurt het rechtstreeks of via de betalingsgateway (voor online transacties) naar het bedrijf.
9. Onderneming. Het bedrijf ontvangt het autorisatieantwoord en voltooit de transactie indien overeenkomstig. Na goedkeuring levert het bedrijf de goederen of diensten aan de consument. De goedgekeurde transactie wordt vervolgens toegevoegd aan een batch transacties die later worden vereffend.
10. Vereffening. Aan het einde van de dag of op een vooraf bepaalde periode stuurt het bedrijf de batch goedgekeurde transacties naar de betalingsverwerker voor vereffening. De betalingsverwerker stuurt de batch door naar het betalingsnetwerk, dat de transacties vervolgens doorstuurt naar de respectievelijke uitgevende banken.
11. Uitgevende bank en ontvangende bank: De uitgevende banken maken het geld voor de goedgekeurde transacties over naar de ontvangende bank. Dit proces duurt meestal 1-3 werkdagen. De ontvangende bank stort het geld, minus eventuele kosten, vervolgens op de rekening van het bedrijf.

Tijdens het hele betalingsverwerkingstraject heeft elke speler een unieke rol om ervoor te zorgen dat transacties snel, veilig en compliant zijn volgens de industrienormen en -voorschriften. De samenwerking tussen deze spelers is essentieel om het betalingsecosysteem goed te laten functioneren.

Het gaat niet altijd goed

Iedere partij streeft naar een 100% succesvolle betaalafhandeling. In de praktijk is dit helaas niet mogelijk. Om dit te maximaliseren, worden door alle betrokken partijen tal van maatregelen genomen zoals het minimaliseren van storingen, het detecteren van fraude en het snel kunnen herkennen van fouten.

In een goed functionerend betalingssysteem kan men verwachten dat de mislukte transacties voor fysieke betalingen onder de 5% liggen, vaak zelfs rond 1-2%. Voor online betalingen varieert dit meer, maar 5-15% mislukte transacties is niet ongebruikelijk, vooral in bepaalde sectoren of bij internationale transacties. Kortom, hoewel het merendeel van de betalingen slaagt, is een kleine (maar relevante) marge van mislukkingen de realiteit.

Als gateway, processors en acquirer kan je hier natuurlijk wel in uitblinken. Het voordeel voor de klant zit dan niet alleen in de lage kosten maar ook in het voordeel van het realiseren van meer geslaagde betalingen. Uiteindelijk gaat het om de Total Cost of Ownership (TCO).

Hoe worden de kosten verdeeld?

Nu wordt het interessant maar ook erg complex. Als belegger willen we weten welke partijen het grootste deel opsnoepen. Kosten variëren enorm, het is afhankelijk van factoren zoals regio, verkoopkanaal (online of in de winkel), type kaart (debet, credit, zakelijk), bedrijfsmodel en volume van de verkoper, enzovoorts.

Zo heeft bijvoorbeeld de Europese Unie de kosten geplafonneerd op maximaal 0,2% voor debitkaarten en 0,3% voor creditcards. Pak een willekeurig land, bijvoorbeeld Noorwegen. Daar zijn de binnenlandse betalingen gemaximaliseerd maar de buitenlandse niet. Op de websites zijn tariefkaarten over de hele wereld beschikbaar. Dit is belangrijk om te weten omdat tarieven (interchangevergoeding) worden bepaald door kaartschema's zoals Visa en Mastercard.

In Amerika zijn de totale kosten per betaling gemiddeld 2%. Zoals gezegd is dat in de Europese Unie een stuk lager. In Amerika werkt het bijvoorbeeld als volgt:

• Interchangevergoeding (1,6%): In rekening gebracht door de bank van de klant, denk aan Chase, Citi, Bank of America, enzovoorts.
• Verwerkingskosten (0,1%): In rekening gebracht door de betalingsprovider voor het verwerken van de transactie. Denk aan Adyen, Stripe, Paypal, Square, enzovoorts.
• Acquiringkosten (0,1%): In rekening gebracht door de acquirer. Denk aan JPMorgan Payments, Adyen, Stripe, enzovoorts.
• Kaartnetwerkvergoeding (0,2%): In rekening gebracht door de kaartnetwerken voor het gebruik van hun netwerk. Denk aan Visa, Mastercard, American Express, enzovoorts.

Het geheim van Visa en Mastercard

Ongetwijfeld dacht je eerst dat zij creditcards uitgeven, althans dat dacht ik vroeger. Nu weet ik wel beter, het is in de core een technologiebedrijf. Bij mij is het kwartje wel gevallen wat Visa en Mastercard zo uniek maakt. Ik ga een poging wagen om het uit te leggen.

Visa en Mastercard hebben samen een marktaandeel van rond de 90%, je kan wel spreken van een echte duopoly. Een paar dingen zijn goed om te weten. De interchange fee is verreweg het grootste deel van de kosten voor een betaling (hierboven uitgelegd). Dit ontvangt de bank waarvan de consument de creditcard heeft. Wat deze bank ontvangt per transactie wordt bepaald door de card schemes zoals Visa en Mastercard. Zij bepalen dus de tarieven! In Europa is het geplafonneerd maar in Amerika daarentegen is het "vrij spel”.

Poeh, dus een bank kan niet zelf bepalen wat de interchange fee is?! Wat een macht hebben Visa en Mastercard, en daar houdt het nog lang niet op. Het laat zich al raden hoe dit in de praktijk gaat. Als je als bank veel kaarten (credit of debit) uitgeeft, dan krijg je een hogere interchange fee van Visa en Mastercard. Hierdoor heb je als bank een incentive om zoveel mogelijk kaarten bij consumenten te krijgen (stuwen van het netwerkeffect). Om dit extra aan te jagen hebben ze kickbacks en beloningsprogramma's bedacht. Consumenten worden hierdoor beloond om alle betalingen te doen via deze kaart. De beloningen voor het gebruik van de kaart is vaak 1-2%.

Als consumenten alleen maar willen betalen met deze kaarten, moeten bedrijven deze kaarten wel gaan accepteren. Ze hebben geen keus anders lopen ze omzet mis. Je kan wel zeggen dat hier één grote verliezer is en dat zijn de merchants zoals Amazon, Walmart, Costco maar ook alle kleine bedrijven. Mastercard en Visa leggen de kosten van de beloning voor de consument gewoon neer bij de merchants (bedrijven).

En nu komt het bijzondere. Visa en Mastercard hebben nauwelijks een risico. Ze zetten alleen de regels en beheren een protocol. Dit vergt nagenoeg op hun schaal geen kosten om te onderhouden. Dit verklaart ook de extreem hoge marges. Let op, het creditrisico ligt bij de bank! Technisch is het niet zo complex om een card scheme op te zetten. Dit is ook meerdere malen gedaan. Door het netwerkeffect is het nagenoeg onmogelijk om nog een nieuwe Visa of Mastercard te creëren. In ieder geval binnen het huidige systeem. Bijna iedereen profiteert nu.

In Amerika zijn wel meer dan duizend verschillende issuing banks. Banken die kaarten uitgeven die werken op het card scheme van Visa of Mastercard. Zij krijgen allemaal het grootste deel van de transactiekosten. Visa en Mastercard krijgt maar een heel klein deel, alleen wel van elke transactie die door het netwerk gaat, ongeacht welke bank de kaart heeft uitgegeven.

Er zijn wel andere partijen zoals American Express en Discover maar hun bereik is beperkt. Vooral andere grote landen zijn zich tegen deze grootmachten gaan wapenen door vanuit de overheid een card scheme op te zetten, bijvoorbeeld Union Pay in China en RuPay in India.

Adyen

Het is ook leuk om even in te zoomen op wat Adyen doet. Hierboven hebben we alle stappen al doorgenomen. Adyen brengt drie stappen, gateway, processor en acquiring bank samen in een one-single-platform. Dit is voor de klant kostenefficiënt omdat je niet met meerdere partijen hoeft te integreren.

Ook voor Adyen intern is het kostenefficiënt omdat het processen kan versnellen en optimaliseren. Je kan het zien als een verticale integratie. Als een betaling door het platform gaat doet Adyen daar natuurlijk ook nog allerlei dingen mee zoals risico-analyse, fraudedetectie, efficiënte routing, enzovoorts.

Portfolio

Transactie: Ja, verkoop van Just Eat Takeaway, THOR Industries en Smurfit Westrock.

Smurfit WestRock is een fusie geweest tussen het Europese Smurfit Kappa en het Amerikaanse WestRock. Smurfit Kappa heb ik ruim 17 maanden geleden voor het eerst in mijn portfolio genomen. Het rendement van 26% is dus niet behaald in vier maanden helaas. Evenals Thor. Gelukkig heb ik geen geld verloren maar ik heb het wel een stuk slechter gedaan dan mijn gehele portfolio in dezelfde periode.

De transformatie van mijn portfolio is nog steeds in volle gang. Vorige week heb ik weer een grote stap gezet, op naar meer kwaliteit. Ik zal binnenkort met een iets uitgebreidere reactie komen, dat verdient Just Eat misschien ook wel. Het is een gigantische misser geweest, en wat overblijft zijn voornamelijk (dure) lessen. Ook dat hoort erbij.

“Every investment you make ends up teaching you something about yourself.”

Voor nu heb ik niet direct nieuwe aankopen gedaan. Cash is nu mijn op een na grootste positie. Mijn voornemen is wel om het geld snel weer aan het werk te zetten. Wordt vervolgd…

Portfolio waarde: € 469.800

Volgende week gaan we het hebben over 'n.t.b.'. Rest ons nog een ding: Investeer in je kennis! En beleg met beleid.

Word Vriend

Vind je het leuk om ons te steunen als onafhankelijke podcast, gebruik te maken en mee te denken met de Portfolio Dividend Tracker? Voor €6,25 per maand krijg je toegang. Zeven dagen gratis proberen!

► Doe mee met Jong Beleggen: PortfolioDividendTracker.com

Pim's portfolio

► Bekijk mijn volledige aandelen portfolio: Portfoliodividendtracker.com/jongbeleggen

JB updates op Instagram

► @JongBeleggen op Instagram: Instagram.com/jongbeleggen