Elke portefeuille heeft een beetje aandacht nodig. Waar moet je nou op letten als er bedrijfsnieuws komt? Je wil natuurlijk het gevoel krijgen dat je de juiste keuzes hebt gemaakt. Moet je dan alles doorlezen? En weet je het dan zeker? En de kwartaalwinst die een beetje afwijkt van de verwachting. Wat dan?

Ik neem je mee in de afwegingen die ik maak. Niet theoretisch. Maar gewoon in mijn portefeuille. Echte aandelen met echte problemen.

De komende vier weken mag ik invallen voor Pim. Na deze aflevering heb je een beter beeld vanuit welk perspectief ik praat. Ik vertel je namelijk precies welke holdings ik heb. Dat is wel zo transparant.

De die hard Jong Beleggen luisteraar heeft mij al een paar keer langs horen komen.

Terugluisteren is leuk. Maar Dennis in een nutshell is voor nu vooral korter. Ik ben een waardebelegger en dat doe ik al 14 jaar, met wisselend succes. Hier en daar een foutje. Maar onderaan de streep gaat het goed: gemiddeld 18% rendement per jaar. En de afgelopen 12 maanden 51%.

De aandelen selecteer ik op basis van fundamentele analyse. Ik bepaal de waarde van een aandeel, koop ruim ónder die waarde en verkoop bóven die waarde. Eigenlijk best simpel.

Stel: je hebt je uitvoerige analyse gedaan. Je bent enthousiast over het bedrijf. Je bedenkt je alle rooskleurige, toekomstige mogelijkheden. En dan staat de koers ook nog eens ver onder de fair value. Met tot gevolg: je hebt het bedrijf opgenomen in je portfolio. Vervolgens gaat je brein op zoek naar bevestiging van jouw gelijk. Daar kun je niks aan doen - je brein is aan het voorkomen dat cognitieve dissonantie optreedt. Alles wat je aan informatie binnenkrijgt, gaat door de rooskleurige bril. Je brein wordt namelijk het liefst in het gelijk gesteld.

Het is belangrijk om te snappen dat je brein zo werkt. De beste test is om even bewust te ervaren wat er gebeurt als je wordt geconfronteerd met informatie die niet strookt met jouw idee. Sta even stil bij wat je brein je ingeeft en wat je gevoel doet. Grote kans dat er spontaan tegenargumenten in je op komen. En bedenk dan: in welke rij wil je staan?

Soms sta ik best graag even in het linkerrijtje: het dagelijks leven. Maar als belegger sta ik rechts. Ik weet dat ik pas echt m’n holdings aan het analyseren ben als ik mij voortdurend een beetje ongemakkelijk voel. Denk er maar eens over na: wat levert het op als je leest wat je al wist? Behalve een goed gevoel, vrij weinig. Maar er zijn echt makkelijkere manieren om een goed gevoel te krijgen dan beleggen. Ik ga dus op zoek naar waarom mijn aannames fout zijn. Als ik dat vind, levert dat toegevoegde waarde. Dat verandert mijn kijk op een bedrijf. En dat kan zowel een positieve als een negatieve aanname zijn.

Dat het niet zo eenvoudig is heb ik zelf ervaren met IBM. Ik heb die pas onlangs verkocht omdat ik heel lang niet goed heb opgelet. Ik heb mijn ideeën te laat bijgesteld. In het kort: ik had het idee dat IBM een grote rol ging spelen in het overgaan van de wereld naar de Cloud. Inclusief de bijbehorende AI. Daar waren ze namelijk sterk in en zo wil IBM zich ook positioneren. Door de complexiteit van deze transitie voor organisaties zag ik heel veel potentie voor IBM. Die potentie zat natuurlijk in de toekomst, die ik behoorlijk rooskleurig had ingeschat.

Ten onrechte, zou blijken. Want vervolgens viel het elk kwartaal en zelfs elk jaar tegen. Van 2017 tot 2021. Onlangs werd ik wakker. Als mijn aannames en ideeën juist waren dan had de omzet al lang veel harder op moeten lopen. En als het nu niet gebeurt, wanneer dan wel?

Ik neem het mezelf niet kwalijk dat ik in 2017 ben ingestapt. Achteraf gezien had ik echter zeker 2 jaar geleden al kunnen concluderen dat IBM het momentum niet aan het pakken was. Maar mijn brein was echt bezig om mijn eigen ideeën bevestigd te krijgen. En dat is gelukt.

Dus hoewel ik normaal zelf heel erg bezig ben met het testen van mijn opvattingen, ervaar ik ook hoe lastig dat soms is. Achteraf…

Een negatieve aanname speelt bij één van mijn holdings: Thor, een bedrijf dat grossiert in campers en caravans. Ik denk bij campers en caravans toch altijd een beetje aan m’n opa en oma, ergens in Appelscha. Ook zie ik in caravans niet bepaald spannende technologie of innovatie. Ik heb geen idee wat cool is in caravans. Maar ik werk er ook niet. En ik ga er ook vanuit dat er niet veel creatieve, innovatieve jonge mensen werken.

Aannames, aannames en nog meer aannames. Maar heb ik gelijk als ik op basis van mijn aannames hier geen interessant bedrijf in zie? In de community is Koen een post gestart om samen Thor te analyseren. Thomas Heeg, uit aflevering 60. Neem anti-fragility mee in je risicoanalyse, heeft zijn antifragile-canvas erop losgelaten. Hij komt tot 19 van de 40 punten. Thor scoort gewoon niet zo hoog op experimenteren, continue leren, innovatie, etc. Niet dramatisch, maar echt overtuigend is het ook niet.

Tegelijkertijd zie je wel steeds meer jongeren in de wereld van campers. Dat is een grote nieuwe doelgroep geworden. Die trend was er voor corona al en dat is in de corona-periode omhoog geschoten. Ik denk dat wanneer je jongeren duurzaam aan campers wil binden, het belangrijk is om te innoveren. Het helpt daarnaast ook om je huidige moat verder te vergroten. Ergens heeft het management van Thor ook die gedachte. Enige tijd geleden hebben zij namelijk een Chief Innovation Officer aangesteld. Wellicht is dit het begin van het innovatiepad. Feitelijk zie ik daar echter nog niets van terug, en ik denk ook niet dat ik dat ga zien. Maar dat ga ik testen. Dat is namelijk waardoor de waarde van het bedrijf gaat stijgen. Die innovatie zorgt niet voor meer winst volgend jaar. Die extra winst komt er dan waarschijnlijk vanaf het vijfde jaar uit. En ook de jaren daarna. En dat zijn precies de effecten waar de waarde gecreëerd wordt.

Ik vind het niet interessant of de winst het komende kwartaal van $1,45 per aandeel conform verwachting is? Ik weet alleen nu al dat de nieuwsberichten niet gaan over de lange termijn innovaties die ontwikkeld worden. We gaan nieuwsberichten zien met de afwijkingen ten opzichte van de consensus van analisten. Liefst met de verklaringen erbij waarom dat zo was de afgelopen drie maanden. Ik denk iets met: valuta-effecten, hogere energiekosten, beter beheer van het werkkapitaal, demping van productie door de lastige situatie in de logistieke keten en de aanvoer van benodigde materialen, maar dat is gecompenseerd door hogere marges door de aanhoudend grote vraag. En daarna lezen we in de media wat iedereen ervan vindt. Ik zet m’n geld op deze uitspraak van beurs experts en analisten: “Thor is in staat gebleken om ook na corona de marge hoog te houden, daarom passen wij ons koersdoel aan van $120 naar $123.” Ik laat dat soort uitspraken en onderwerpen gewoon een beetje links liggen.

Johnson Matthey is een ander bedrijf in mijn portefeuille, zij maken dieselfilters. Ik geloof natuurlijk niet in de toekomst van diesel. Van de filosofie achter de dieselfilters van Johnson Matthey word ik daarentegen wél enthousiast. Johnson Matthey vindt namelijk van alles uit om bij te dragen aan een schonere, gezondere wereld. Dat doen ze op vier onderwerpen:

Waar vroeger het filteren van dieseluitlaatgassen belangrijk was, hebben ze nu een innovatieve accu ontwikkeld. Ze hebben een technologie ontwikkeld om waterstof te produceren met minder CO2-uitstoot en die bovendien goedkoper is. Ze hebben technologie om chemicaliën te maken van andere grondstoffen dan fossiele brandstoffen. En voor de circulaire economie zijn ze bijvoorbeeld in staat om bijna alle platina in producten te recyclen.

Bij Johnson Matthey zoek ik in elk kwartaalbericht naar de voortgang van de uitvindingen, en de commerciële verwachtingen van het management daarbij. De belangrijkste voor de korte termijn is de eLNO accu. Die gaat binnenkort in productie. De vraag is hoeveel stuks er geproduceerd kunnen worden, hoeveel verkocht en tegen welke marge.

Dit soort informatie geeft inzicht in de ‘pijplijn’ van Johnson Matthey. Die is interessant. Veel interessanter dan de winst van komend kwartaal van de dieselfilters. Het gaat om de commerciële waarde die de Willie Wortels van Johnson Matthey kunnen creëren over de komende 5, 10 of 20 jaar. Ik geloof erin, dus ik zoek naar de informatie waaruit blijkt dat het niet verkocht gaat worden. Of dat de uitvindingen geen competitief voordeel hebben. Dat zie je aan daadwerkelijke verkopen, aantallen en euro’s.

Wat ik wel in mijn portefeuille heb noem ik voor het gemak even team Inflatie: Heidelbergcement, Smurfit Kappa en Veolia. Heidelbergcement maakt, je verwacht het niet… cement. Smurfit Kappa maakt papier, karton en verpakkingen. En Veolia zit in afval en water, gecombineerd met allerlei duurzame ontwikkelingen.

Bij deze bedrijven ga ik bij de kwartaalcijfers letten op de pricing-power. Dit is een unieke periode waarin dit getest wordt. Namelijk nu de prijzen stijgen. Dat zegt iets over de lange termijn.

Bij Heidelbergcement ben ik overtuigd dat zij de hogere kosten goed kunnen doorbelasten. Heidelbergcement heeft in de meeste regio’s een leidende positie. Als ik dat combineer met de hoge vraag naar bouwmaterialen, dan kan ik niet anders concluderen dat zij pricing-power hebben. Ik ga er wel vanuit dat hier wat tijd overheen gaat. Dat zou een negatieve impact op de korte termijn kunnen hebben. De strategie van het management is ook om posities waar ze niet leidend zijn af te stoten en de leidende posities te versterken. Ik verwacht dat we gaan zien dat deze strategie nu effect gaat hebben. Het lijkt erop dat de markt denkt dat Heidelbergcement juist hard geraakt wordt door stijgende prijzen.

Bij Smurfit Kappa verwacht ik een soortgelijk effect als bij Heidelbergcement. Ik verwacht een hogere vraag naar papier/karton/verpakkingen dan er aanbod is. Ik kan mij niet voorstellen dat daar geen pricing-power zit. Veel concurrenten van Smurfit hebben last van leveringsproblemen door een tekort aan grondstoffen. Smurfit lijkt hier minder last van te hebben. Het is een grote speler met een uitstekende leverancierslogistiek. De markt lijkt dit ook allemaal te zien want de prijs van Smurfit is al aardig wat gestegen.

Bij Heidelbergcement en Smurfit Kappa heb ik dus al een overtuiging. Maar misschien zit ik ernaast. Dat kan en dat is ook goed omdat ik dan weer iets leer en dat maakt mij weer een betere belegger.

Bij Veolia heb ik niet zo’n duidelijk beeld. Op korte termijn kunnen zij best hard geraakt worden. Veolia werkt namelijk doorgaans met meerjarige contracten. Daar verwacht ik dat prijzen redelijk vast zijn. De remweg om de tarieven bij te stellen is in dat geval erg lang. Maar op de lange termijn kunnen stijgende grondstofprijzen juist een voordeel zijn. De waarde van recyclen en duurzaamheid in de wereld van grondstoffen wordt groter. Ik laat mij dus verrassen…

Zoals bij verzekeraar ASR. Die verzekeren gewoon lekker door. En BMW, die verkopen gewoon auto’s. Soms heel veel en soms een beetje minder. Prima. En hetzelfde geldt voor Electronic Arts. Die verkopen games en zijn in staat om heel veel geld uit een game te persen. Als ze die gave verliezen heb ik geen kwartaalcijfers nodig om dat op te merken. Dat merk ik wel nadat ik de schijfjes in mijn Playstation stop.

Bedrijven die nog maar relatief weinig winst maken koop ik met het idee dat er veel geld in de toekomst wordt verdiend. Heel veel meer aannames ga je nooit bij elkaar zien denk ik. We weten het met z’n allen gewoon nog niet zo goed. Just Eat Takeaway, Pinterest, Zalando en International Consolidated Airlines Group zitten in die categorie.

Over Just Eat Takeaway is al veel gesproken in de podcast. In de community van Jong Beleggen vind je de filmpjes van Pim en mij. Voor mij is het verhaal van Just Eat Takeaway vrij eenvoudig. Ze zetten in op groei en dat kost geld. Ze hebben laten zien dat ze bijvoorbeeld in Nederland en Duitsland winstgevend kunnen zijn. Datzelfde pad bewandelen ze nu ook in andere landen. Dat is investeren in groei, op weg naar 5% Ebitda marge. Het is natuurlijk de vraag of dat gaat lukken. En zo ja, wanneer dat gaat lukken en hoeveel geld dat nog gaat kosten. Ik heb er vertrouwen in dat Just Eat uiteindelijk haar doelstellingen gaat behalen maar ik steek wel steeds weer de thermometer erin om te checken of ze nog op het juiste pad zitten met het juiste tempo.

Dan Pinterest. Die maken inmiddels wel een beetje winst, maar ook dat zit in de beginfase. De afgelopen twee jaar is zowel het aantal gebruikers als het geld dat ze verdienen per gebruiker enorm gegroeid en dat gebeurt nog steeds. Pinterest is steeds beter in staat om als social e-commerce bedrijf geld te verdienen. Dat doen ze wat mij betreft boven verwachting goed. Wat betreft het aantal gebruikers zijn deze tijdens de lockdowns gestegen omdat we met z’n allen ons huis gingen herinrichten. Nu de lockdowns voorlopig achter ons liggen zijn we uitgeklust. Dat het aantal gebruikers een dipje zou krijgen, konden we daarom zien aankomen. Ik had alleen wel de verwachting dat het groeitempo van pre-corona kon worden vastgehouden. Pre-corona was er een gebruikersgroei van meer dan 20% per jaar. Als dat was doorgezet had Pinterest het afgelopen kwartaal op 463 miljoen gebruikers moeten zitten. Dat waren er echter 444 miljoen. In mijn model reken ik met de groei van de omzet per gebruiker en het aantal gebruikers. Als de groei van het aantal gebruikers blijvend lager is, dan tast dat mijn waardering aan. Pinterest moet de komende twee kwartalen dus laten zien dat het de stevige groei van gebruikers weer oppikt.

Dan mijn favoriete groeier: Zalando. Dat vind ik echt een slim verdienmodel. In de community heb ik mijn uitgebreide analyse gedeeld. Daarin leg ik ook uit hoe ik tot mijn waardering kom. En na de recente kwartaalcijfers heb ik in de community mijn gedachten hierover gedeeld. Dat is eigenlijk een soort update van mijn oorspronkelijke analyse. Natuurlijk is het superleuk als je Vriend van de Show wordt. Maar voor de liefhebber die dat (nog) niet is heb ik de analyse van Zalando en de update online gezet. Je kan ze bekijken op www.dennisemmelkamp.nl. Sorry, creatiever kon ik het niet maken. De link komt ook gewoon in de shownotes.

Tot slot. International Consolidated Airlines Group (ICAG). We gaan echt weer vliegen met z'n allen. En niet pas in 2025. Natuurlijk, de zakelijke markt zal structureel veranderd zijn door het video-vergaderen, maar er blijft genoeg over. ICAG heeft zich sterk staande gehouden in de crisis, en is er ten opzichte van de concurrenten goed uitgekomen. Het ligt niet in coma aan het infuus van schuldeisers en overheid, en het heeft een grote cashpositie. Natuurlijk moeten komende jaren schulden afbetaald worden, maar daar is de waardering ook naar.

Nu rijst natuurlijk de vraag: waarom heb ik ICAG in mijn portefeuille, terwijl airlines over het algemeen toch bekendstaan als een slechte belegging?

1) Het bedrijf is opgebouwd als een soort platform waar bijna alles gecentraliseerd geregeld is. Dit platform is zo ontwikkeld dat ze het zelf omschrijven als een plug & play model. Nieuwe airlines kunnen binnen de bestaande structuur opereren met behoud van eigen identiteit en uniciteit.

2) Ze hebben unieke slots/hubs op de beste luchthavens. Die zijn schaars en blijven schaars. Het uitbreiden van luchthavens en nieuwe slots kent gewoon heel veel hobbels zoals politiek, ruimtelijke ordening, duurzaamheid, etc. Ik geloof overigens ook in de strategie van Ryanair. Niet de beste plekken, maar wel de goedkoopste. Ik denk dat voor beide strategieën een plek is in de luchtvaartindustrie.

3) De meeste traditionele luchtvaartmaatschappijen hebben van oudsher een extreem dure kostenbasis. Een grote kostenpost is bijvoorbeeld personeel. Deze airlines hebben daar de afgelopen jaren te weinig aan kunnen doen om concurrerend te zijn omdat ze eigenlijk bestaan bij de gratie van het overheidsinfuus. ICAG heeft een gezonde financiële basis. Zowel qua balans als qua operationele kosten. Het is nog steeds geen Ryanair, maar dat is appels en peren vergelijken. Het is de moeite waard om eens te kijken naar de winsten, dividenden, marges en ROIC van de periode voor corona. Dat is voor een traditionele airline ongelooflijk.

Als we 1), 2) en 3) combineren verwacht ik dat ICAG een unieke kans heeft ten opzichte van concurrenten. De verdere consolidatie in de luchtvaart gaat door omdat het economisch gezien onhoudbaar is geworden. ICAG is dan verreweg het best gepositioneerd om concurrenten in te lijven en in hun plug & play model te stoppen. Andere airlines zitten niet zo in elkaar en moeten grote investeringen doen om de overnames te integreren. Dat geld hebben ze niet.

Shell, Ahold en KION. Daar speelt iets waar het de vraag is of het inderdaad zo gaat verlopen als ik denk.

Shell is de usual suspect. Ik verwacht twee ontwikkelingen. Tot 2050 wordt olie en gas afgebouwd en energiezuiniger gemaakt en er worden alternatieven ontwikkeld. Dat is één. Ik maak mij daar niet zoveel zorgen over. Dat gaat wel lukken als ze echt willen, en ze willen echt. Als het niet hard genoeg gaat, dan gaat de overheid daar wel voor zorgen. De CO2-taks gaat de deal breaker worden. Eerst voor kolen, daarna olie en tot slot gas. Maar dan punt twee. Shell moet heel veel investeren om de energietransitie vorm te geven. Dat geld moet slim geïnvesteerd worden zodat het ook gaat renderen in de toekomst. Shell heeft een geschiedenis waaruit blijkt dat ze enorm goed geld kunnen alloceren. Verder moet Shell in staat zijn de enorme organisatie om te vormen van traditioneel olie en gas naar duurzaam. Dat is bedrijfskundig een grote en complexe opgave.

Ik denk niet alleen dat Shell in staat is om dat voor elkaar te krijgen. Ik denk zelfs dat we als maatschappij Shell nodig hebben om dat voor elkaar te krijgen. Zie daar mijn blinde vlek. Ik weet nu al wat mijn brein graag wil lezen…

Ahold is voor mij geen saaie veilige belegging. Op zaterdag is de supermarkt nu nog vol, omdat iedereen 's middags rond 13.00 hetzelfde lumineuze idee krijgt om boodschappen te gaan doen - ik ook. Maar die ergernis los ik tegenwoordig op door online boodschappen te doen. Alleen: het online bezorgen van boodschappen is (nog) helemaal niet winstgevend. Sterker nog, ik denk dat bijna iedereen over tien jaar de boodschappen thuis laat bezorgen. We komen dan nog nauwelijks in supermarkten. Ik denk dat een bedrijf als Picnic daarin een voorsprong heeft of krijgt. Die is in het DNA van het bedrijf al een bezorger van boodschappen. Ahold niet. Een fysieke supermarktketen omvormen tot moderne online-software en een soort e-commerce business is een grote uitdaging. Ik denk wel dat Ahold het best gepositioneerd is daarvoor. Het heeft schaalvoordeel en heel veel geld. Ze zijn in mijn ogen verder dan concurrenten in de online - en bezorgwereld. En het belangrijkste… ze hebben bol.com. Dat is qua waardering of winst niet eens uniek, maar daar zit de know-how en ervaring van een online platform. Dat ontbreekt bij de meeste concurrenten. De focus ligt voor mij de komende jaren dus op de transitie naar bezorgen en hoe winstgevend dat wordt. Dat bepaalt namelijk voor een groot deel de waardering.

Tot slot in deze groep: KION. KION doet intralogistics in magazijnen. Zowel de mechanische kant als de digitale kant van heftrucks tot geautomatiseerde opslagsystemen en geïntegreerde softwareoplossingen. De waardering van KION is inmiddels relatief hoog. Voor de bestaande business wellicht iets te hoog zelfs wat mij betreft. Maar dan de fantasie… Zelfrijdende trucks, robotisering, vervanging van schaarse arbeidskrachten, volledig geautomatiseerde magazijnen en dat allemaal op afstand te besturen vanuit een ander land. Op al die terreinen is KION aan het ontwikkelen. Die fantasie maakt het een bijzonder tof bedrijf. Maar hoeveel gaat die fantasie opleveren? Daar wil ik graag een glimp van opvangen de komende jaren.

Ik geloof dat we later echt anders kijken naar de consumptie van vlees. Over twintig jaar denk ik dat we geen echt vlees meer nodig hebben en het zelfs vreemd vinden dat we dat vroeger massaal aten. De vervangers zijn dan beter en lekkerder. Er is dan kwalitatief goed kweekvlees en het kan niet anders dan dat deze producten veel goedkoper gaan zijn.

De trigger om daar te komen is duurzaamheid. Het wordt nog veel te weinig benadrukt dat een enorm deel van onze CO2-uitstoot wordt veroorzaakt door de vleesindustrie. Het is voor mij onbegrijpelijk dat we gigantische hoeveelheid natuur opofferen voor landbouwgrond, waarvan we de oogst vervolgens in dieren stoppen. Die dieren hebben een veelvoud aan calorieën nodig om een hamburger te worden. Uit cijfers blijkt dat er 25 keer zoveel calorieën in een koe moeten dan het oplevert.

Als we het dan over businessmodellen hebben: dit is echt een van de slechtste die ik ooit heb gezien. We gaan en moeten naar een wereld met minder landbouwgrond en minder vleesindustrie.

Daar zit de fantasie van Archer Daniels Midland. Ik wil zien dat ze op de trend van plantaardige eiwitten de voorloper zijn en dat ze bij hun agrarische services groot worden in het duurzaam verbouwen van landbouwgrond. Daar geloof ik in. Verder doen ze van alles en nog wat op het gebied van voeding en ingrediënten. Zo produceren ze plantaardige olie en smaakstoffen. Al met al een heel mooi bedrijf waarbij de groei in mijn ogen zwaar wordt onderschat.

De laatste drie holdings. Samsung, ING en Alphabet. Samsung is vooral interessant voor de chips die zij maken. Maar voor de chipindustrie is het vooral aan te raden om aflevering 73 met Koen van Dooren te luisteren. Alles wat ik hierover vertel valt in het niet bij de kennis en kunde van Koen. Alphabet is bij de meesten wel bekend en is ook al regelmatig langsgekomen in de podcast.

ING is ‘gewoon’ een bank. Ten aanzien van de banken heb ik een tegengestelde mening ten opzichte van wat je meestal hoort in deze podcast. Misschien zelfs ten opzichte van wat je hoort in de rest van de wereld. Maar banken die gezond zijn hebben inherent aan hun bestaan een moat. De wetten en regels zijn zo omvangrijk en complex dat je daar niet even tussenkomt. Men 'klaagt' over de kosten die daarmee gepaard gaan, maar dat is helemaal geen nadeel. Wel voor de consument, maar niet voor de banken. Alle concurrenten hebben immers hetzelfde speelveld.

Ik geloof niet dat overheden de wetten en regels gaan versoepelen en dat is maar goed ook. De maatschappij heeft belang bij het streng en strak reguleren van de sector. Het toetreden van andere vormen van 'bankieren', los van de wetten en regels, gaat men niet toestaan. Dat maakt de goed functionerende banken ijzersterk in hun positie. Daarnaast hebben consumenten weinig switching incentives. Het verloop van klanten is ook enorm laag. De klantaantallen van ING nemen namelijk al jaren toe.

Natuurlijk zijn banken niet the next big thing. Het bestaat allemaal al en de marktpenetratie is soort van 100% in ontwikkelde landen dus grote groeimotors zijn het niet. Maar goede businessmodellen, met een moat, een goed management, gezonde financiën en vooral met een korting: die wil ik graag hebben. Dan heb ik geen groei nodig.

Wel goed om te benoemen dat ik ING onlangs heb verkleind in mijn portefeuille door de opgelopen koers ten opzichte van de waardering. De grootste onderwaardering is er in mijn ogen wel uit.

Deze week geen update, hier hadden we helaas geen tijd meer voor. We proberen de aflevering altijd binnen het uur te houden.

Afgelopen weken horen we veel over inflatie en rente. Klaas Knot, directeur van De Nederlandsche Bank, waarschuwde deze week voor aanhoudende inflatie en hij vindt dat de ECB moet kunnen ingrijpen als dat nodig is.

We komen uit een lange periode waar veel geld in de economie is gepompt. Dit was juist om deflatie tegen te gaan en inflatie op te voeren. Je kan nog van mening verschillen over het nut en de noodzaak van dit beleid. Maar uiteindelijk staan we nu op een ander punt. Er is risico op aanhoudende inflatie en wellicht oplopende rentes. De inflatie in de eurozone is nu 4%. Dat is het al heel lang niet geweest. Ook in Nederland staat de inflatie op het hoogste punt in 20 jaar.

Maar hoe zit dat nu precies met inflatie? En de rente? Moeten we er rekening mee houden? En vooral: wat betekent dat nou voor aandelen? Daar gaan we volgende week induiken. Rest ons nog een ding. Investeer in je kennis en beleg met beleid!

Bij Johnson Matthey zoek ik in elk kwartaalbericht naar de voortgang van de uitvindingen, en de commerciële verwachtingen van het management daarbij. De belangrijkste voor de korte termijn is de ‘eLNO accu.’ Die gaat binnenkort in productie. De vraag is hoeveel stuks geproduceerd kunnen worden, hoeveel verkocht en tegen welke marge.

Dit soort informatie geeft inzicht in de ‘pijplijn’ van Johnson Matthey. Die is interessant. Veel interessanter dan de winst van komend kwartaal van de dieselfilters. Het gaat om de commerciële waarde die de Willie Wortels van Johnson Matthey kunnen creëren over de komende 5, 10 of 20 jaar. Ik geloof erin, dus ik zoek naar de informatie waaruit blijkt dat het niet verkocht gaat worden. Of dat de uitvindingen geen competitief voordeel hebben. Dat zie je aan daadwerkelijke verkopen, aantallen en euro’s.

Volgende week gaan we het hebben over 'De gevolgen van inflatie'. Rest ons nog een ding: Investeer in je kennis! En beleg met beleid.

Vind je het leuk om ons te steunen als onafhankelijke podcast, gebruik te maken en mee te denken met de Portfolio Dividend Tracker? Voor €5 per maand krijg je toegang. Zeven dagen gratis proberen!